ارزهای فیات یا همان پول رایج قدرت خود را به عنوان ابزار معامله از دولت یا مقامات پولی می گیرند. به عنوان مثال، هر اسکناس دلاری توسط فدرال رزرو پشتیبانی می شود.
اما ارزهای دیجیتال توسط هیچ نهاد دولتی یا خصوصی پشتیبانی نمی شوند. بنابراین، اثبات وضعیت حقوقی آنها در حوزه های قضایی مختلف مالی در سراسر جهان دشواراست. و ارزهای دیجیتال تا حد زیادی خارج از اکثر زیرساخت های مالی موجود عمل کرده اند. وضعیت قانونی ارزهای رمزپایه پیامدهایی برای استفاده از آنها در معاملات و معاملات روزانه دارد. در ژوئن 2019، گروه ویژه اقدام مالی (FATF) توصیه کرد که نقل و انتقالات سیمی ارزهای رمزنگاری شده باید شامل الزامات قانون AML باشد.
شاید تا اینجا برایتان سوال شده باشد که ارز دیجیتال چیست؟
از دسامبر 2021، السالوادور تنها کشوری در جهان بود که بیت کوین را به عنوان ارز قانونی برای تراکنش های پولی مجاز کرد. در سایر نقاط جهان، مقررات ارزهای دیجیتال بسته به حوزه قضایی متفاوت است.
قانون خدمات پرداخت ژاپن بیت کوین را به عنوان دارایی قانونی تعریف می کند.
صرافیهای ارزهای دیجیتال فعال در کشور منوط به جمعآوری اطلاعات درباره مشتری و جزئیات مربوط به حواله است. چین مبادلات ارزهای دیجیتال و استخراج در مرزهای خود را ممنوع کرده و گزارش شده است که هند در ماه دسامبر در حال تدوین چارچوبی برای ارزهای دیجیتال است.
ارزهای دیجیتال در اتحادیه اروپا قانونی هستند. مشتقات و سایر محصولاتی که از ارزهای رمزنگاری شده استفاده می کنند باید به عنوان "ابزار مالی" واجد شرایط شوند. در ژوئن 2021، کمیسیون اروپا مقررات بازارهای داراییهای رمزنگاری شده (MiCA) را منتشر کرد که تضمینهایی را برای مقررات تعیین میکند و قوانینی را برای شرکتها یا فروشندگانی که خدمات مالی را با استفاده از ارزهای دیجیتال ارائه میکنند، وضع میکند.
در ایالات متحده که دارای بزرگترین و پیچیده ترین بازار مالی جهان است، مشتقات ارز دیجیتال مانند معاملات آتی بیت کوین در بورس کالای شیکاگو موجود است. کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) گفته است که بیت کوین و اتریوم اوراق بهادار نیستند.